#UDdlaDorosłych

Jak radzić sobie z fobią szkolną u dzieci?

Kinga Osowska 2022-12-19

Wielu z nas się czegoś boi. Niejednokrotnie odczuwamy lęk i stres, ale jako dorośli ludzie jesteśmy dużo bardziej świadomi przyczyn różnych stanów i emocji. Zazwyczaj - mniej lub bardziej wiemy, jak na nie zareagować. Nasze dzieci nie mają wrodzonej umiejętności radzenia sobie ze strachem, dlatego rolą rodzica jest umieć rozpoznać objawy i odpowiednio zareagować na lęk pojawiający się u dziecka.

Fobia szkolna jest rodzajem nerwicy dotykającej dzieci w wieku szkolnym, która zazwyczaj ma podłoże sytuacyjne. Jej przyczyny są związane bezpośrednio ze środowiskiem szkolnym. Daje ona objawy somatyczne, dzięki czemu rodzicom nie jest trudno ją rozpoznać.

Tak jak wcześniej wspominaliśmy – fobie szkolne mają swoje odbicie w objawach somatycznych do których najczęściej w przypadku fobii szkolnej zaliczamy:

nudności, bóle brzucha, biegunkę
gorączkę, przyspieszone bicie serca
omdlenia, drżenie mięśni

Objawy te najczęściej nasilają się w momencie, kiedy dziecko wie, że na drugi dzień będzie musiało iść do szkoły. Ustępują natomiast w czasie wolnym od zajęć – przed weekendem, podczas ferii lub świąt.

Jeżeli chodzi o przyczyny - jest ich cały szereg. Wiemy, że jako świadomy i troskliwy rodzic najlepiej znasz swoje dziecko i pomoże Ci to zaobserwować potencjalny problem, który je trapi. Niektóre dzieci jednak nie chcą przyznać, że coś wywołuje w nich trudne emocje i może być ciężko dostrzec objawy. Wtedy warto działać prewencyjnie. Kiedy wiemy, że coś trudnego dzieje się w życiu naszego dziecka, np. dołączyło do nowej klasy lub zmienił się wychowawca, mamy szansę odpowiednio szybko na to zareagować i tym samym nie dopuścić do rozwoju fobii szkolnej.

Najczęstsze przyczyny występowania fobii szkolnej u dziecka to:

zastraszanie i bicie przez rówieśników
dysfunkcje dziecka, przez które może być wyśmiewane przez kolegów (np. wada wymowy, niepełnosprawność, dysleksja)
przemoc domowa/ zbyt wysokie oczekiwania rodziców
krytyka ze strony nauczycieli

Każde rozwiązanie problemu zaczyna się od rozmowy. Naszym zadaniem, jako rodziców i opiekunów dziecka, jest wysłuchanie go i przede wszystkim okazanie zrozumienia. Jeżeli złapiemy nić porozumienia możemy dojść do wspólnego rozwiązania problemu. Nie podsuwajmy jednak gotowych metod – zapytajmy dziecko, czego ono oczekuje w danej sytuacji. Traktujmy poważnie problemy i lęki, o których opowiada, nie bagatelizujmy ich. Nawet jeśli dla nas nie jest to nic wielkiego – dla dziecka może być to trudnością nie do przeskoczenia.

Jeżeli pomimo naszych starań lęk u dziecka nie mija, a wręcz się utrwala – warto zastosować leczenie. Z pomocą przychodzi nam wtedy psychoterapia, która zależnie od dziecka zazwyczaj trwa od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy. W przypadku silnego lęku możliwe jest także wdrożenie leczenia farmakologicznego. Warto sięgnąć po pomoc profesjonalisty w tym kierunku, ponieważ brak działania może prowadzić do wycofania, trudności w nawiązywaniu relacji czy kłopotów w nauce.

Jako rodzice chcemy dawać naszym dzieciom to, co najlepsze dla nich. Dbajmy o nie, troszczmy się i okazujmy wsparcie, a odwdzięczą nam się tym samym.